Ik heb nu een tijdje verkering met mijn vriend, en laat me je vertellen, zijn kleine pakje drijft me tegen de muur. Ik niet in het kleine pikspul, maar hij staat erop om zijn gemiddelde lid te laten zien elke keer als we aanhaken. Het doet het gewoon niet voor mij. Ik heb het allemaal over de grote jongens, degenen die een statement maken. Zijn miezerige piemel is als een klap in het gezicht, een herinnering aan wat ik mis. Ik probeer mijn teleurstelling te verbergen, maar hij kan het. Hij krijgt alle verdediging en zegt de grootte die telt, maar laat echt zijn, ik weet wat ik wil en niet wat hij heeft gekregen. Gisteravond waren we aan het afronken, aan de slag en besloot hij zich vies te showen en zijn vent nog een klein beetje af te trekken. Hij lachte me toen nog een beetje, maar ik weet nog veel hoe koud hij me moet houden, ik kan dit niet lang volhouden.
