Een psychiater met een voorliefde voor het vleselijke merkt dat hij de aantrekkingskracht van een van zijn patiënten niet kan weerstaan. Bij hun sessie wordt de opwinding van goede artsen duidelijk, en hij grijpt de gelegenheid aan om zich over te geven aan zijn verlangen. De patiënt beantwoordt, verre van gealarmeerd, zijn avances, en al snel zijn ze verstrengeld in een passionele ontmoeting. De muren van het ziekenhuis verdwijnen als ze zich onderdompelen in hun oerdrang, zich niet bewust van de wereld buiten. Het kantoor wordt een speeltuin van plezier, met de professionele arts die plaats maakt voor rauw, ongebreideld. De patiënt, die aanvankelijk hulp zoekt, bevindt zich nu in een wereld van ontdaanheid, verwikkeld in haar remming, door de remming van haar therapeutes, niet alleen maar een magneet van de menselijke kracht, ondergedompeld in de macht van de therapeute. Dit is een magneetje van wellustigheid.
