In de verstilde stilte van een wachtruimte ontvouwt zich een verleidelijk visioen. Een Britse blondine, haar haar zo goudkleurig als het uur voor zonsopgang, zit, haar ogen sprankelend van kattenkwaad. Ze is gekleed in kousen, hun glanzend zwart materiaal omhelst haar benen, hun lengte accentuerend. Het slipje dat ze draagt is bijna doorzichtig, onthult meer dan ze verbergen. Ze klampen zich vast aan haar rondingen, hun vorm schetsend in spierverlichting tegen de bleekheid van haar huid. Haar vingers slepen speels langs het materiaal, plagend over de toeschouwers met glimpjes van wat er onder ligt. De lucht is dikke anticipatie met de stilte, elke onderdanige beweging versterkt ze. Het maakt een stilzwijgende beweging, het verleidt iedereen, een stil dansend verlangen dat achterblijft bij haar lichaam; dit is niet alleen maar een afwachtend instrument voor haar wachtende lichaam; dit verlangen vervult haar verlangen naar een Brits dansje en doet niets anders dan wachten op haar lichaam.
