De scène opent met een verbluffende schoonheid, gehuld in een onthullende leren bodysuit, midden op een bruisend openbaar plein. Ze wordt omringd door een menigte enthousiaste toeschouwers, die graag getuige willen zijn van haar onderwerping aan haar dominante partner. Naarmate de scène zich ontvouwt, wordt het duidelijk dat de dominante partner de volledige controle heeft, zijn stem en lichaam gebruikt om de onderdanige schoonheid te domineren. De onderdanige beauty is er echter niet één die gemakkelijk gedomineerd kan worden, en ze begint al snel haar naakte lichaam te laten zien, eisend om naar het volgende niveau van kinky exhibitionisme gebracht te worden. De dominante partner is meer dan blij om te verplichten, en de twee beginnen de wereld van overheersing en bondage te verkennen. Het tafereel is gevuld met luid en licht, maakt het waar, maakt het lichtgeluid, maakt het waarheidsgetrouw en maakt het onderdeel van de tentoonstelling. Het onderdanige is echter meer een uitdaging dan de onderdanigheid van de partner. De ondergeschiktheid is meer dan een uitdaging.
